4 Ιανουαρίου 2009
Αγαπητοί μου φοιτητές και φοιτήτριες,
Καλή χρονιά!
Ευχαριστώ για την κοινοποίηση της απάντησης στο κείμενο που είχα γράψει στις 19 Δεκεμβρίου 2008. Ανταπαντώ παρακάτω.
Το κείμενό μου είχε κοινοποιηθεί σε όλη την «οικογένεια» του Τμήματος Θεάτρου. Εφόσον διαθέτω τις διευθύνσεις, θα στείλω στα ίδια άτομα την απάντησή σας, συγχρόνως με το σχολιασμό μου. (Δεν θεωρώ χρήσιμο να διευρυνθεί ο κατάλογος των παραληπτών στο ευρύτερο περιβάλλον του ΑΠΘ – Ωστόσο, θα δεχτώ τη γνώμη σας.)
Με κίτρινη επισήμανση παραθέτω το δικό σας κείμενο, χωρίς καμιά περικοπή. Με γαλαζοπράσινη επισήμανση ακολουθεί ο δικός μου σχολιασμός.
Στέλνουμε το παρακάτω κείμενο σε όσους περισσότερους μπορούμε ως απάντηση στο κείμενο που έστειλε η Πρόεδρος του τμήματος Θεάτρου κα. Έφη Βαφειάδη στον Πρύτανη και στα μέλη της Συγκλήτου (όπου είχε έγκυρη ηλεκτρονική διεύθυνση), χωρίς ωστόσο να το στείλει και στο Σύλλογο φοιτητών (παρότι είχε έγκυρη ηλεκτρονική διεύθυνση). Ηλεκτρονική σας διεύθυνση δεν είχα! Όπως γνωρίζουν η Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ., πάντοτε συνεννοούμασταν μέσω κινητών και ουδέποτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Είχα σκοπό να παραδώσω μια εκτύπωση στην Πρόεδρο του Δ.Σ., αλλά την επομένη της δημοσίευσης του κειμένου μου, το είδα εκτυπωμένο να κυκλοφορεί στο χωλ της Γραμματείας. Οπότε θεώρησα ότι το κείμενο είναι γνωστό και δεν έκανα καμία περαιτέρω ενέργεια.
Κύριοι σύντροφοι και μη,
-Το απόγευμα της Κυριακής 7 Δεκεμβρίου, αντιεξουσιαστές κατέλαβαν τους χώρους του κτιρίου «Κλειώ», επί της οδού Εγνατία 122, στο οποίο στεγάζονται η Γραμματεία, η Βιβλιοθήκη, το Θέατρο και μέρος των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων τού Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.
-Το πρωί της Δευτέρας 8 Δεκεμβρίου, ώρα 8.45, η κυρία Βαφειάδη ενημέρωσε τηλεφωνικώς για την κατάσταση τον κ. Πρύτανη.
-Την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου, ώρα 3 μμ, οι φοιτητές του Τμήματος Θεάτρου αποφασίσαμε, με τη σειρά μας, κατάληψη διαρκείας του Τμήματος με νέα συνέλευση την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου. Την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου,οι φοιτητές αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την κατάληψη με νέα συνέλευση στις 19 Δεκεμβρίου.
-Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου, η κυρία Βαφειάδη ενημέρωσε τη Σύγκλητο για την κατάσταση, επισύροντας την παρατήρηση του κ. Πρύτανη, ότι εφόσον και εμείς έχουμε κάνει κατάληψη δεν θα έπρεπε να φέρει το θέμα στη Σύγκλητο.
-Την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου, νεότερη συνέλευσή μας (πριν από την οποία η κυρία Βαφειάδη μας ενημέρωσε για τον κίνδυνο απώλειας του εξαμήνου, στην περίπτωση που συνεχιστεί η κατάληψη) αποφασίσαμε τη συνέχιση της κατάληψης με νέα συνέλευση στις 20 Ιανουαρίου.
Το πρώτο μέρος του γράμματός σας, όπου μεταφέρεται το δικό μου κείμενο αλλά αλλάζει το πρόσωπο των ρημάτων, αποδεικνύει απλώς την αντικειμενικότητα της παρουσίασης του «χρονικού» της κατάληψης από μέρους μου. Συνεπώς δεν το σχολιάζω, παρακάμπτοντας την υφέρπουσα ειρωνεία.
Απαντήσεις στις "Παρατηρήσεις" Ακολουθεί σχολιασμός των απαντήσεων στις παρατηρήσεις
1. Βάσει καταστατικού η απόφαση της συνέλευσης της 19ης Δεκεμβρίου, στην οποία αναφέρεται η κα. Βαφειάδη, είναι έγκυρη. Δεν διανοήθηκα να κρίνω την εγκυρότητα ή μη της συνέλευσης. Γι’ αυτή τη δουλειά υπάρχει το Δ.Σ. του Συλλόγου. Η ενόχλησή μου για τον μικρό αριθμό των φοιτητών απορρέει από την ουσία του πράγματος και υπονοεί δύο σημεία: α) μια μικρή μειοψηφία «αποφασίζει για τους άλλους χωρίς τους άλλους» β) σοβαρότερο, οι υπόλοιποι «ιδιωτεύουν», κάτι που μου φαίνεται α-πα-ρά-δε-κτο! Είμαι ιδιαιτέρως θυμωμένη με τους ΑΠΟΝΤΕΣ φοιτητές (παρακάτω εξηγώ περισσότερο) Μιας και αναφέρεται η κα. Πρόεδρος ποσοτικά στο σύνολο των ενεργών φοιτητών θα θέλαμε διευκρίνιση ως προς το ποιος θεωρείται ενεργός φοιτητής. Δηλαδή, ο ενεργός φοιτητής ορίζεται με βάση μόνο την παρουσία του στα μαθήματα της σχολής αλλά όχι στις συνελεύσεις;Ενεργός φοιτητής θεωρείται αυτός που είναι εγγεγραμμένος και παρακολουθεί μαθήματα, δίνει εξετάσεις και τελικά παίρνει το πτυχίο του Τμήματος που παρακολουθεί. Εάν αυτός ο φοιτητής δεν συμμετέχει σε συνελεύσεις και συλλογικές διαδικασίες, ιδίως όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, τότε είναι ανενεργός πολίτης. Το φαινόμενο του ανενεργού πολίτη με ανησυχεί πολύ περισσότερο και από τις ίδιες τις καταλήψεις.
Με τα παραπάνω δεν θέλω να υποψιαστεί κανείς ότι, εάν η πλειοψηφία, ας υποθέσουμε το σύνολο 100% των φοιτητών, είχε υπερψηφισει την κατάληψη, αυτή θα τύχαινε της… εγκρίσεώς μου!
Μια κατάληψη φοιτητικού τμήματος από φοιτητές, στα μάτια μου, είναι, εκτός από παράνομη, σκέτος παραλογισμός. “Καταλαμβάνει” κάποιος κάτι που δεν του ανήκει (αυτή είναι η σημασία του όρου, δεν μπορώ, π.χ, να καταλάβω το σπίτι μου, αυτό δεν έχει νόημα). Το Πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές: για συγκεκριμένες λειτουργίες, όμως, όπως είναι η προσφορά της γνώσης σ’ αυτούς, αφενός, και, αφετέρου, η καλλιέργεια της ικανότητας να παραχθεί νέα γνώση από αυτούς. Η κατάληψη απλώς καταλύει τον προορισμό του Πανεπιστημίου. (Και η όποια σύγκριση με την κατάληψη του Πολυτεχνείου το 73 είναι σκέτη ιεροσυλία: τότε απαγορευόταν όχι μόνο να εκφραστείς δημοσίως ελεύθερα αλλά ακόμη και ν’ ακούσεις τη μουσική της προτίμησής σου! Στην εποχή της σημερινής ελευθεροτυπίας, της δυνατότητας δημοσιοποίησης, κυρίως μέσω διαδικτύου- αλλά όχι μόνο, κάθε γνώμης, κάθε πρότασης, είναι αδιανόητη η κατάληψη των πανεπιστημιακών χώρων.) – Στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε νόμο τάδε, παράγραφο τάδε, σχετικά με την παρανομία των καταλήψεων.
2. Η λειτουργία της κατάληψης είναι μεικτή και οι αποφάσεις για τις δράσεις παίρνονται από κοινού. Καινοφανές φαινόμενο. Πρώτη φορά ακούω για μεικτή κατάληψη. Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ότι οι αποφάσεις που αφορούν τη συνέχιση της κατάληψης πάρθηκαν αποκλειστικά από το σύλλογο φοιτητών. Όσο γι’ αυτό, ήμουν, έτσι κι αλλιώς, απολύτως βέβαιη, δεν χρειαζόταν η διαβεβαίωση. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ την από μέρους σας καταπάτηση κάθε έννοιας συνδικαλιστικής δημοκρατίας! Αν ήταν ποτέ δυνατόν! Όσον αφορά τις δράσεις που βγαίνουν μέσα από την κατάληψη, τις οποίες η κα. Βαφειάδη είχε την ευγένεια να βάλει μέσα σε εισαγωγικά, εισαγωγικά, διότι πρώτη φορά ακούω τις πορείες να τις ονομάζουν δράσεις πρόκειται για πορείες μέχρι και 3.000 ατόμων στις Ανατολικές συνοικίες, στις Δυτικές συνοικίες - Άνω πόλη και στην παραλιακή, συναυλία με μαζική προσέλευση (6.000 άτομα) στη Χ.Α.Ν.Θ., παρέμβαση στο Δημαρχείο Συκεών με αποτέλεσμα τακτικές λαϊκές συνελέυσεις και πορεία πολιτών στις Συκιές και συγκέντρωση στα δικαστήρια για την υπόθεση "ζαρντινιέρα". Ως ενεργοί φοιτητές, λοιπόν, νιώθουμε την ευθύνη να συμμετέχουμε σε αυτές τις δράσεις. Παρακαλώ, δεν μου αρκεί αυτό το άλλοθι: πολλές φορές αναζήτησα φοιτητές, ενώ συγχρόνως ρωτούσα τους παρόντες μη-φοιτητές εάν υπάρχει εκείνη την ώρα κάποια δράση και έπαιρνα αρνητική απάντηση. Αυτή την εικόνα έχω. Άλλωστε, σε μία σύμπραξη δεν περιφρουρούμε με βάση το ΑΕΜ μας, αλλά με βάση τη συνείδηση και τη συμμετοχή των μελών αυτής της κατάληψης. Και μία διευκρίνιση : η συγκεκριμένη κατάληψη - σύμπραξη δεν αποτελείται μόνο από φοιτητές του Τμήματος και αντιεξουσιαστές αλλά από ένα ετερόκλητο πλήθος που βρήκε ένα κομμάτι του εαυτού του και εκφράζεται μέσα από αυτήν την κατάληψη. Δεν υπάρχει ομοιογένεια στην (ισχνότατη) εξεγερμένη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού. Αυτό είναι γνωστό. Θα πρέπει να γνωρίζετε, όμως, ότι η κοινή γνώμη λειτουργεί με τρόπο γενικευτικό, ομαδοποιητικό (ούτε εσείς αποτελείτε εξαίρεση, εξάλλου: όλοι οι αστυνομικοί είναι Μπ., Γου., Δολ., έτσι δεν είναι;) Η κοινή γνώμη δεν διστάζει, δυστυχώς, να σας τοποθετήσει στο σύνολο εκείνων που ρημάζουν τώρα τελευταία. Ποιος θα μπει στον κόπο να κατηγοριοποιήσει τους εξεγερμένους; Ποιος θα διακρίνει τους ιδεολόγους από τους χούλιγκανς; Και πολύ φοβάμαι (μακάρι ν’ αποδειχτούν λανθασμένοι οι φόβοι μου) ότι η σημερινή εξέγερση θα δώσει άλλοθι στην κυβέρνηση για στροφή σε μεγαλύτερο συντηρητισμό και μεγαλύτερη αστυνομική βία. Και το ακόμη χειρότερο: αυτά θα γίνουν δεκτά με ικανοποίηση από τη μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού. Μήπως «προετοιμάζοντας ένα παράδεισο, φτιάχνετε μια κόλαση;» Είθε να βγω ψεύτρα…
3. Η "κοινή λογική" έφτασε τον κόσμο σ' αυτό το οριακό σημείο. Ας μη τα βάζουμε με τον ορθολογισμό… Η διαφθορά, η βλακεία και η ανικανότητα έφτασε τον κόσμο σε οριακό σημείο. Τα επιχειρήματα για τα οποία μας συκοφαντεί η κα. Βαφειάδη δεν έχουν ειπωθεί. Κρίμα… Μήπως υποπίπτετε εσείς στο αδίκημα της συκοφαντίας, σε αυτό το σημείο; Μάλλον λάθος εκφράζεστε: Η έννοια της συκοφαντίας εμπεριέχει την πρόθεση. Ουδέποτε συκοφάντησα κανένα. Λάθη, πιθανότατα να κάνω, συκοφαντική διάθεση δεν θα με χαρακτηρίσει ποτέ. Αλλά εδώ, δεν βρισκόμαστε στην περίπτωση του λάθους, βλ. παρακάτω. Προφανώς σε αυτό το σημείο η κα. Πρόεδρος αναφέρεται στη συνέλευση της 19ης Δεκεμβρίου, στην οποία ο ρόλος της ήταν καθαρά να ενημερώσει τους φοιτητές. Επομένως, δεν υπήρξε συζήτηση. Μα, υπήρξε μια σύντομη, δεκάλεπτη περίπου, συζήτηση! Υπενθυμίζω τον επιλογικό διάλογο: Φοιτήτρια Άντε, κ. Βαφειάδη, έχουμε συνέλευση τώρα! Εγώ Ναι, ναι, καιρός να σας αδειάσω τη γωνιά! – Θυμίζω: Η φράση «πώς θα συνεχίσουμε να κάνουμε μαθήματα όταν έχει σκοτωθεί ένα 15χρονο» ειπώθηκε στις 19 Δεκ. από φοιτητή που στεκόταν όρθιος στο βάθος του φουαγιέ. Η ίδια ακριβώς φράση είχε ειπωθεί και από φοιτήτρια, που καθόταν στην έκτη-έβδομη σειρά του Κλειώ, αριστερά όπως βλέπουμε τους θεατές, κατά τη διάρκεια της τετράωρης συζήτησης την οποία αναφέρετε πιο κάτω. (Ζητώ συγνώμη για τη γεωγραφική περιγραφή, αλλά θα ήταν εντελώς άκομψο να αναφέρω τα ονόματα των φοιτητών, δε νομίζετε; Εξάλλου για μένα, ο φοιτητής είναι πάνω από όλα, και πέρα από το όνομα που τον προσδιορίζει, Φοιτητής).- Η φράση «τι μας λέτε ότι οι καταλήψεις είναι παράνομες ενέργειες, παράνομη δεν ήταν η δολοφονία του 15χρονου;» επίσης ειπώθηκε στις 19 Δεκ., όπως και στην τετράωρη, αλλά δεν θυμάμαι από ποιον/αν/οιους ακριβώς. Όσο για τη φράση «εδώ είναι χώρος του δημοσίου, άρα ανήκει στον ελληνικό λαό», αυτήν την άκουσα πράγματι από μη-φοιτητές, τόσο πολλές φορές που την εμπέδωσα. Αντίθετα δεν αναφέρει τα επιχειρήματα που ειπώθηκαν στην τετράωρη συζήτηση καθηγητών - φοιτητών που πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου και τα οποία ήταν εμπεριστατωμένα και ολοκληρωμένα. Επιχειρήματα εμπεριστατωμένα; Ολοκληρωμένα; Προσωπικά, δεν έμεινα με αυτήν την εντύπωση. Την εξήγηση της νομιμότητας της κατάληψης δεν την άκουσα. Την εξήγηση της οργής, αυτήν δεν τη χρειαζόμουν. Την ήξερα, σ’ αυτόν τον τόπο γεννήθηκα και ζω. Εξάλλου, σε διάφορα άτομα είχα επανειλημμένως δηλώσει ότι «συμμερίζομαι τις αιτίες της οργής, δεν επικροτώ τον τρόπο της αντίδρασης». Σημειωτέον, στη συγκεκριμένη συνέλευση η κα. Βαφειάδη δεν έθεσε κανέναν από τους προβληματισμούς της που τίθενται στο κείμενό της.Η κ. Βαφειάδη είχε την τόλμη, εάν θυμάστε, δημόσιος υπάλληλος ούσα, να τα βάλει με το ανώτατο θεσμικό όργανο της ελληνικής Δικαιοσύνης, με τον Άρειο Πάγο, στη διάρκεια εκείνης της συζήτησης. Υπονοώντας την πολιτική σκοπιμότητα που μπορεί να υπονομεύει την απόδοση αληθινής δικαιοσύνης στη χώρα. Και οι προβληματισμοί που κατέθεσε, γύρω από το ρόλο της Αστυνομίας, γύρω από το ρόλο της Δικαιοσύνης, ήταν πολύ σοβαρότεροι από ό,τι υπαινίσσεστε. Αν το καταλάβατε. – Από την άλλη πλευρά, φέρνοντας το παράδειγμα του θανάτου του ηθοποιού Παπαχρόνη σε «τροχαίο», δήλωσα εμμέσως την πεποίθησή μου ότι εάν δεν βελτιωθεί κάθε άτομο ξεχωριστά, μέσα σε αυτόν το λαό, ελπίδα δεν υπάρχει. Ίσως η παιδεία είναι ένας δρόμος γι’ αυτή τη βελτίωση.
4. Το άρθρο [ενν. του νόμου] όντως έχει κοινοποιηθεί αλλά είναι γεγονός ότι το γνωρίζαμε ήδη. Είναι φανερή η τρομοκρατία που ασκεί το κράτος μέσω αυτού του νόμου και η προσπάθεια καταστολής των κοινωνικών αγώνων των φοιτητών. Άλλωστε για το λόγο αυτό έχουν προηγηθεί τρία χρόνια καταλήψεων και αγώνων στα πανεπιστήμια. Άλλο πράγμα ο περιορισμός των καταλήψεων, άλλο πράγμα η καταστολή των κοινωνικών αγώνων. Πράγματι, ο νομοθέτης που όρισε τις 26 συνολικά εβδομάδες διδασκαλίας, με τους συγκεκριμένους περιορισμούς, είχε –ασφαλώς- στο νου του τον περιορισμό των καταλήψεων. Αλλά, στην εποχή που μαχόμαστε για ένα καλύτερο Πανεπιστήμιο, είναι δυνατόν να δεχόμαστε το «κουτσούρεμα» της διδασκαλίας; Κοινωνικός αγώνας μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Αποτελεί τραγική εξέλιξη το γεγονός ότι η κατάληψη καθιερώθηκε ως μοναδικός τρόπος κοινωνικού αγώνα. Πρότεινα, στη διάρκεια της σύντομης συζήτησης, πριν από τη συνέλευσή σας της 19 Δεκεμβρίου, να καθιερώσουμε forum, ανοιχτό σε όλον τον κόσμο, σε μηνιαία βάση, στο θέατρό μας. Να γίνονται συζητήσεις, ζυμώσεις. Μπας και ξυπνήσουν και οι υπόλοιποι φοιτητές. Και συνάντησα την έντονη αντίδραση φοιτήτριας (την οποία κανείς δεν αντέκρουσε) που έφερε το επιχείρημα ότι το θέατρο δεν φτάνει για τις πρόβες, πώς είναι δυνατόν να το διαθέσουμε σε forum! – Παράλληλα με συζητήσεις, θα μπορούσαν να γίνουν «αντιμαθήματα», μαθήματα δηλ. με διαφοροποιημένους στόχους, πορείες ειρηνικές κάθε Σαββατοκύριακο – μα κάθε Σαββατοκύριακο!- επιμονή μπροστά στην εξουσία για την επίτευξη διεκδικήσεων. Ένα καλό αγωνιστικό παράδειγμα είναι η ανάγνωση κειμένου στο τέλος των αθηναϊκών παραστάσεων (σίγουρα έχετε ενημέρωση): δεν σταμάτησαν οι άνθρωποι να παίζουν!
5. Σε αυτό το σημείο με βάση το τι συμβαίνει στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, οι κατηγορίες της κας. Βαφειάδη μας φαίνονται άτοπες αλλά και ενδεικτικές για το που εστιάζει ο καθένας. Για τις «κατηγορίες», έδωσα τη γνώμη μου παραπάνω. Όσο για το πού εστιάζουμε – νομίζω ότι ο καθένας δίνει εντελώς προσωπική ερμηνεία στα πράγματα.
6. Οι λαϊκές συνελεύσεις, όπως προαναφέραμε, ξεκίνησαν μέσα από αυτήν την κατάληψη και αναφερόμαστε σε συνελεύσεις μέχρι και 500 ατόμων που λειτουργούν άψογα βάσει λογικής επιχειρηματολογίας. Οι συνελεύσεις μεταξύ 500 ατόμων που σκέπτονται πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο, είναι φυσικό να ξετυλίγονται ομαλά. (Διαφωνίες ως προς τους ποικίλους τρόπους δράσης δεν θεωρούνται, βέβαια, πραγματικές διαφωνίες.) Στη διάρκεια της τετράωρης συνάντησης της 16ης Δεκ., διαπίστωσα ότι όταν ακούγεται διαφορετική γνώμη, δέχεται την ειρωνεία ως αντίδραση (Θυμίζω την ερώτηση φοιτήτριας «Ποιος είναι ο στόχος;» και τον τρόπο που οι συμφοιτητές της την αποπήραν.) Αλλά ελεύθερη διακίνηση ιδεών σημαίνει κάτι πολύ πιο δύσκολο από το διάλογο ομονοούντων, πολύ πιο ζόρικο: σημαίνει ν’ ακούς και αντίλογο, ν’ ακούς και τ’ αδιανόητα, ν’ ακούς π.χ. ακόμη και τον Κούγια και να μην τον δέρνεις! Αυτό μας κάνει να αναρωτιόμαστε μήπως το πρόβλημα επικοινωνίας, το οποίο αναφέρει η κα. Βαφειάδη, είναι προσωπικό. Η διατύπωση είναι, αν μη τι άλλο, αγενής.
Όσον αφορά στο θέμα της γραμματείας, η κατάληψη θα έπρεπε να έχει ενημερωθεί και συναινέσει πρωτύτερα. Άλλωστε σε προηγούμενες καταλήψεις έχει επιτραπέι η λειτουργία της γραμματείας υπό όρους, κατόπιν συνεννόησης με την κατάληψη. Θα ενημερώσω σχετικά τη Γραμματεία.
Έτσι έχουν τα πράγματα μέχρι στιγμής.
Παρεμπιπτόντως, με βάση την παρατήρηση της κυρίας Βαφειάδη υπ'αριθμόν 2, οι οποιεσδήποτε αποφάσεις του αναγνωρισμένου συλλόγου φοιτητών θεωρούνται εκ των προτέρων νόμιμες, επομένως υπάρχει ένα λογικό άλμα όταν στο τέλος του κειμένου αναφέρονται λέξεις όπως "κακούργημα" και "πλημμέλημα" πάνω στις αποφάσεις του εν λόγω Συλλόγου για κατάληψη. Δεν μπορούμε λοιπόν να εκλάβουμε την παραπάνω ερώτηση ως τίποτε άλλο παρά σαν έμμεση απειλή. Λοιπόν, εδώ κάνετε λάθος, αλλά είστε δικαιολογημένοι επειδή δεν υπήρχε σαφήνεια. Γι’ αυτήν τη φράση, μετάνιωσα χίλιες φορές – εκ των υστέρων. Ήταν μια αγενέστατη, εκ μέρους μου, σπόντα προς τον ίδιο τον Πρύτανη, και αναφερόταν σε εξηγήσεις που μας έδινε, στη σύγκλητο, σχετικά με τη νομική διαφορά των δύο όρων. Βλακεία μου, μετάνιωσα, ήταν αργά, το μαίηλ είχε φύγει. Ευτυχώς, ο Πρύτανης έδειξε ανωτερότητα, δεν ασχολήθηκε με αυτό το σημείο, όταν αργότερα συζήτησε μαζί μου. Πάντως, η φράση δεν είχε καμιά σχέση με εσάς τους φοιτητές και δεν είχε, με κανένα τρόπο, τον χαρακτήρα απειλής που υποψιαστήκατε.
...και όσον αφορά το ζήτημα της νομιμότητας, είναι προφανές ότι όταν διεκδικείς τα δικαιώματα σου από ένα πολιτικό σύστημα το οποίο στα στερεί, τα μέσα διεκδίκησης δεν ακολουθούν τους νόμους του συστήματος αυτού. Αυτή τη στιγμή εσείς στερήσατε από τον εαυτό σας το δικαίωμα στην παιδεία! Από ποια δικαιώματά σας σάς στερεί το πολιτικό σύστημα; Μου κάνει εντύπωση, εξάλλου, ότι αναφέρεστε σε πολιτικό σύστημα και όχι σε κυβέρνηση! Αμφισβητείτε, δηλαδή, το ίδιο το πολίτευμα; Το πρώτο άρθρο του Συντάγματος γράφει τα εξής:
«Το Πολίτευμα της Ελλάδας είναι προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπέρ αυτού και του έθνους, και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.» Στην αξιοποίηση και την ολοκληρωμένη πραγμάτωση αυτού του πολιτεύματος θα έπρεπε να στοχεύετε, όχι στην ανατροπή του!
Με αγάπη, παρά τις διαφωνίες μας
έφη βαφειάδη
